Τούζλα

Θέλτς σον παράδεισον να ζεις
ξένοιαστα εσύ ημέρας
Έλα σην Τούζλαν να αλλά͜εις
ολίγον τον αέρα σ’

Φέρον και την φαμέλια σ’,
παιδία, γεροντάδες
Να χ̌αίρουστουν την θάλασσαν
με ολίτσ̌ικα παράδες

Ελάτε για να λάσκουστουν
σε μαγαζία νέα
Σουμά έν’ κι η Αμφίπολη
μ’ αγάλματα αρχαία

Κάθαν ημέραν σο κολύμπ’
και ξαν σ’ οσπίτ’ δεβάτε
και όλια τα οράματα
αληθινά να ευτάτε

Θα τρώγομε και πίνομε
ση θάλασσας τα κέντρα
Ευτάμε κι ένα μουχαπέτ’
και ανά δύο μέτρα

Η Τούζλα, το Οφρύνιον
έν’ τη ζωής ο τόπος
Να χ̌αίρεσαι το καλοκαίρ’
και ό,τι σύρ’ το ψ̌όπο σ’

Τα γαλανά νερά τ’ εσά
και τ’ έμνοστα φαΐα 
Τούζλα, για παραθέριση
είσαι σην κοινωνία