Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
[Ακατάληπτα] Αούτ’ τ’ εμόν η καρδία και ντό πολλά εκάεν Άμον έναν ψηλόν ραχ̌ίν χ̌ι͜ονόπον εσ̌κεπάεν Τούλα, τούλα τούλα-λα το ταούλ’ και η ζουρνά ΧΧΧ Εγώ ποπάς ’κι ’ίνουμαι, σο ιερόν ’κ’ εμπαίνω Όντας ελέπω τ’ έμορφα σ̌ασ̌εύω κι απομένω Τούλα, τούλα τούλα-λα το ταούλ’ και η ζουρνά Το ταούλ’ και η ζουρνά...
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| αούτ’ | αυτός/ή/ό/ά | ||
| εκάεν | κάηκε | ||
| ελέπω | βλέπω | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| έμορφα | όμορφα | ||
| εμπαίνω | μπαίνω | ||
| εσ̌κεπάεν | σκεπάστηκε | ||
| ’ίνουμαι | γίνομαι | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| όντας | όταν | ||
| πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
| ποπάς | παπάς | ||
| ραχ̌ίν | βουνό, ράχη | ||
| σ̌ασ̌εύω | σαστίζω, τα έχω χαμένα | şaşmak | |
| ταούλ’ | νταούλι | davul/ṭabl | |
| τούλα | ήσυχα, φρόνιμα | ||
| χ̌ι͜ονόπον | χιονάκι |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| αούτ’ | αυτός/ή/ό/ά | ||
| εκάεν | κάηκε | ||
| ελέπω | βλέπω | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| έμορφα | όμορφα | ||
| εμπαίνω | μπαίνω | ||
| εσ̌κεπάεν | σκεπάστηκε | ||
| ’ίνουμαι | γίνομαι | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| όντας | όταν | ||
| πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
| ποπάς | παπάς | ||
| ραχ̌ίν | βουνό, ράχη | ||
| σ̌ασ̌εύω | σαστίζω, τα έχω χαμένα | şaşmak | |
| ταούλ’ | νταούλι | davul/ṭabl | |
| τούλα | ήσυχα, φρόνιμα | ||
| χ̌ι͜ονόπον | χιονάκι |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 