Μάνα, γιατί εποίν’νες με αΐκον πονεμένον

Μάνα, γιατί εποίν’νες με 
αΐκον πονεμένον;
Όλα τα καρδι͜άς χ̌αίρουνταν,
τ’ εμόν πάντα κλαμένον

Το εχτικόν επλέθυνεν 
και για τα παλληκάρι͜α
Κορτσόπα, θ’ απομένετε
με τ’ άγρι͜α τα λιθάρι͜α

♫

Ετέρεσα, ετέρεσα,
απέσ’ σο τσ̌άμ’ κάτ’ είδα
’Κι ’ξέρω τ’ αρνί μ’ έτονε,
’κι ’ξέρω αν επαρείδα