Το μαναστήρι λουτρουγά

Το μαναστήρι λουτρουγά
πού ’ν’ οι προσκυνητάδες;
Ηγουμέντσα μοιρολογά,
κλαίγ’νε οι καλογραι͜άδες

Εγώ την Κρώμ’ ερώτεσα
«Ντό είν’ ατά τα χάλι͜α;
Ντ’ εγέντανε», ερώτεσα
«τ’ ημ’σά τα παλληκάρι͜α;»

Εμέν τη Κρώμ’ πα είπε με
και ούλα̤ τα χωρία
«Ημ’σοί ’χάθαν σο στράτεμαν
κι ημ’σοί σην εξορία»

Κρωμέτ’ τρώτε και πίνετε,
παίζετε κεμεντζ̌έδες
Επήραν τ’ εξαπτέρυγα
εποίκαν εγλεντζ̌έδες

Άγγελε μ’, αρχιστράτηγε
για δὼμα τ’ ανοιγάρι͜α
Θ’ ανοίγω τον Παράδεισον
και κλέφτω παλληκάρι͜α

Εκατήβα σην Ματσούκαν
μεσανυχτί’ σκοτία
Τον φέγγον είχα σύντροφον
και τ’ άστρα γειτονία