Ο Ακρίτας

Ακρίτας όντας έλαμνεν
αφκά σην ποταμέαν [γιαρ]
Επέγ’νεν κι έρ’τουν κι έλαμνεν
τη μέραν πέντε αυλάκια [γιαρ]

Πουλίν έρθεν κι εκόνεψεν
σου ζυγονί’ την άκραν [γιαρ]
Σ’κούται και -ν- εκαλοκάθεται
σου ζυγονί’ την μέσην [γιαρ]

-Ακρίτα, εσύ ντό κάθεσαι;
κι εσύ ντό περιμένεις; [γιαρ]
Το γονικά σ’ εχάλασαν
και την κάλη σ’ επήραν [γιαρ]

Τότε κι ατός Ακρίτες μου,
σ’ αχυροπόρτ’ επήγεν [γιαρ]
Ευρήκ’ τα πόρτας ανοιχτά,
τα παραθύρι͜α άκλειδα [γιαρ]

Επήρεν την κόρ’ κι έφυγεν
εννέα νύχτας κι ημέρας [γιαρ]
Επήγεν και -ν- εκόνεψεν
σην παραποταμέαν [γιαρ]