Καλαντάρτς καλή χρονία

Καλαντάρτς καλή χρονία,
ντ’ άγνον έτον η παντρεία!
Καλαντάρτς και νέον έτος,
κόρ’, θα παίρω σε οφέτος

Ο Κούντουρον έν’ λειφτός,
κουρμπάν’, ρίζα μ’, σο Χριστό σ’
Ο Μάρτ’ς φέρ’ τα χελιδόνι͜α,
κελαηδούν και λύν’ τα χ̌ιόνι͜α

Απρίλτς έρ’ται και περάν’,
τ’ άλλο κλαίει, τ’ άλλο γελά
Έρθεν κι ο Καλομηνάς,
γάλαν φά’ όντας πεινάς

Κερασινόν φέρ’ τον ήλο̤ν,
κουζαρτσίζ’ κι ευτάει σε μήλον
Έρθεν και ο Χορτοθέρτς,
έπαρ’ το καγάν’ σο χ̌έρ’ σ’

Αύγουστον πα φέρ’ τ’ αλώνι͜α
και λαρών’ όλα̤ τα πόνι͜α
Ο Σταυρίτες ρεντζ̌ιπέρτς,
έναν σπέρτς και πέντε παίρτς

Τρυγομηνάς φέρ’ τον κρύον,
’σάν εκείνον π’ έχ̌’ τον βίον
Αεργίτες έν’ ζεγκίντς,
φέρ’ κρύον νερόν και πίντς

Χριστιανάρτς, καλή ώρα,
κόρ’, μη ακούς εσύ τη χώραν