Σην φυλακήν εσέβα

Φίλε, ας πίνομε σην υείαν,
λέγω σε την ιστορία μ’
Εγάπεσα εγώ πα μία,
κούκλαν άμον Παναΐα
κι ατέ εποίν’νεν παλαλά,
ξάι ’κ’ εκάθουντον καλά

Για τ’ ατέν έναν βραδήν
ση χωρί’ το μαγαζίν
και σο έμ’ με την παρέαν
έσυρα έναν μαχ̌αιρέαν
Για τ’ ατέν έναν βραδήν
έμπεσα σην φυλακήν

Δος με τ’ άψιμο σ’ ν’ αφτύνω,
το τσιγαρόπο μ’ να πίνω
Να πάν’ τα φαρμάκια αφκά
ντο έπα σ’ ατέν σουμά,
ντ’ έσυρα να ανασπάλω
κι όλα̤ ας σο νου μ’ να βγάλω