Θεού πλάσμαν έν’ ο φτωχόν

Ας σ’ εργατικά τα χ̌έρα̤
τρώει ο πλούσιον ψωμίν
Ας ση εργάτε το ίρδος,
ας ση εφτωχού την ψ̌ην

Το στόμα φαρμακωμένον,
η γλώσσα φαρμάκια στάζ’
Τον εργάτην τυρα̤ννίζ’
και τον εφτωχόν ’πιτάζ’

Άτσ̌απα αδά σον κόσμον
γιατί έν’ το άδικον;
Μη τυρα̤ννίζετ’ α̤τον,
Θεού πλάσμαν έν’ κι ο φτωχόν