Τσ̌οπάνος με τα πρόβατα/Εγώ αγαπώ τα έμορφα/Παρώρας, παραζάμανα/Εμέν κι εσέν πη θα χωρίζ’/Αδακά, ακαικά

Τσ̌οπάνος με τα πρόβατα
λάσ̌κεται σα ραχ̌ία [όι, όι, όι]
Πίνει τα κρύα τα νερά
και σύρ’ τη μαναχ̌ίαν [όι, όι, όι]

Τσ̌οπάνε μ’, ντό γιοσμάς είσαι;
Νασάν που έ͜ει σε -ν- άντρα! [όι, όι, όι]
Έπαρ’ ’τα κι έλα μετ’ εμέν,
τα πρόβατα σ’ ’κι χάν’νταν [όι, όι, όι]

♫

’γώ αγαπώ τα έμορφα,
ρίζα μ’, τα μερακλία,
που έχ’νε τα μάγ’λα κόκκινα
και μακρέα μαλλία

Ξ̌ι, ξ̌ι, ξ̌ι τα κοσσάρας,
χάι, χάι τα πετεινάρι͜α
Λέγ’νε με «σούκ’ και δέβα πλάν»
και σα πετεινολάλι͜α

♫

Σο πέραν τη γειτονίαν
τον Γιώρ’ επροξένεψαν
[τον Γιώρ’ επροξένεψαν]
Σα εξηνταπέντε χρόνια
μ’ έναν έμορφον κορτσόπον
άσ̌κεμα ετύλιξαν

Παρώρας, παραζάμανα,
[παρώρας, παραζάμανα]
η παντρεία ’κι ’ίνεται!
Σ’ ατό πα έν’ σειράν

Τον Γιωρίκαν, η γαρή -ν- ατ’
αγκαλιάσ̌κεται, φιλά
και ατός λέει «νε κουτσ̌ή,
φέρον το χαμόμηλον
και ας πάω κείμαι κα’»

Παρώρας, παραζάμανα,
[παρώρας, παραζάμανα]
η παντρεία ’κι ’ίνεται!
Σ’ ατό πα έν’ σειράν

♫

Εμέν κι εσέν πη θα χωρίζ’
ακόμαν ’κ’ εγεννέθεν 
[γιαρ, γιαρ, γιαρ, αμάν/κανάρ’, γιαρ, αμάν]
Ούσνα εποίκα σε τ’ εμόν
το ψ̌όπο μ’ ετελέθεν
[γιαρ, γιαρ, γιαρ, αμάν/κανάρ’, γιαρ, αμάν]

♫

Σύρον έμπρι͜α το χορόν,
κορτσόπον μελαχρινόν
Και εσύ, αρνί μ’ μικρόν,
έκαψες το καρδόπο μ’

Αδακά, ακαικά,
σο καφούλ’ οπίσ’ καικά
Τη ποπά την ανεψ̌ι͜ά,
να λελεύ’ ατεν εγώ!

Όντες σύρτς εκέσ’ εσύ
τερούνε σε ούλ’ μαζί
Κορτσόπον μελαχρινόν,
και τρανόν σεβντά τ’ εμόν

Αδακά, ακαικά,
σο καφούλ’ οπίσ’ καικά
Τη ποπά την ανεψ̌ι͜ά,
να λελεύ’ ατεν εγώ!