Νέικον

Είς παιδάς και -ν- είς κουτσ̌ή
πάν’ όλο το πόταμον
Ο παιδάς επέρασε,
η κουτσ̌ή ’κ’ επόρεσε

-Νέπε παιδά, δά̤σο με, 
τα παπούτσ̌ι͜α μ’ δίγω σε
-Τα παπούτσ̌ι͜α σ’ ’κι θέλω,
άλλο πράμα τάξον με

Ε! παιδία, ντό λέτε;
Πάμε ση χαμαιλέτε;
Κλέφτομεν έναν κορίτσ’,
καν’νάν τιδέν μη λέτε