Αγαπώ κορτσόπον

Αγαπώ κορτσόπον,
πονεμένον ψ̌όπον
Τσ̌ακλάρι͜α τ’ ομμάτα̤ τ’ς
και ξανθό μαλλίν

Καλόν η καρδία τ’ς,
γλυκύν η λαλία τ’ς
Λελεύω την ψ̌ην ατ’ς,
τ’ εμόν το πουλίν

Πάντα αραεύ’ με
και σο γιάν’ ατ’ς θέλ’ με
άμον το πουλόπον
ντο καρδοχτυπά

Μετ’ εμέναν μόνο
χάν’ ντο έχ̌’ τον πόνον
Μετ’ εμέναν χ̌αίρεται
και χαμογελά

Σ’ εγκαλόπον παίρ’ με,
πάντα λαλαχ̌εύ’ με
Γλυκέα φιλεί με
και αναστενάζ’

Εγώ ατέν θα παίρω
σ’ οσπίτι μ’ θα φέρω
και θα ζούμε εντάμαν
και θα ησυχάζ’