Μονόγιαννες

Διψούν τ’ ελάφι͜α σα βουνά,
τα ζαρκάδι͜α σα όρη
Διψά κι η διπλοθάλαμος,
διψά τη Γιάννε η κάλη

-Ε! πεθερά, ε! πεθερά,
χουλιάρ’ νερόν, εκάγα!
-Την πεθερά σ’ μη λες ατο,
πέ’ ατο και τον Γιάννεν

-Ε! Γιάννε μ’ και Μονόγιαννε μ’,
Χουλιάρ’ νερόν, εκάγα!

Κι ο Γιάννες, ο Μονόγιαννες
ο μαναχόν ο Γιάννες
Ο Γιάννες επεπίρνιξεν
και σο πεγάδ’ επήεν
Γαργάριξεν η μαστραπάν,
κι εγνέφιξεν ο δράκον
Εξέβεν δράκος άγγελος
και θέλ’ να τρώει τον Γιάννεν

-Καλώς, καλώς το πρόγευμα μ’,
καλώς το δειλινάρι μ’!
Καλώς ντο τρώγω και δειπνώ,
και κείμαι και κοιμούμαι