Για τ’ εμέν εγεννέθεν

Έμορφον κορτσόπον
’μάεψεν το ψ̌όπο μ’
Τσ̌ακλάρα̤ τ’ ομμάτι͜α τ’ς
και πολλά ξανθόν

Χρυσά τα μαλλία τ’ς
συρμένα σ’ ωμία τ’ς
Λελεύω την ψ̌ην ατ’ς,
εμέν παλαλών’!

Για τ’ ατέν νουνίζω,
την ψ̌η μ’ τυραννίζω
Κι ατέ όλο νάζι͜α
και τσ̌αλουμόπα

Σ’ εμόν τ’ εγκαλόπον
εύρεν σ̌ολικόπον
κι αραεύ’ παιχνίδι͜α
και φιλέματα

Ατό το κορτσόπον
’φώλεψεν σο ψ̌όπο μ’
με τ’ αγνά τ’ αισθήματα τ’ς
και τα τρυφερά

Ση ζωή μ’ π’ ευρέθεν,
για τ’ εμέν ’γεννέθεν
Ατά είν’ γραμμένα
και τα τυχερά