Πάω σην ξενιτείαν

Αχπάσκουμαι σην ξενιτει͜άν
και μαύρα δάκρυ͜α ’κχ̌ύνω
[Άι! Πώς θα ξενιτεύω;]
Και κλαίω και πονεί η ψ̌η μ’
κι όλον φαρμάκια πίνω
[Άι! Πώς θα ξενιτεύω;]

Πάω ση ξενιτείαν
Αποχωρίουμαι τ’ αρνί μ’,
και καίετ’ η καρδία μ’
Άι! Πώς θα ξενιτεύω;

Σην ξενιτει͜άν αχπάσκουμαι,
τ’ αναθεματισμένον
[Άι! Πώς θα ξενιτεύω;]
Το ψ̌όπο μ’ καίεται, βρουλίζ’,
τ’ ομμάτι͜α μ’ δακρυσμένα
[Άι! Πώς θα ξενιτεύω;]

Πάω σην ξενιτείαν
Αποχωρίουμαι τ’ αρνί μ’,
και καίετ’ η καρδία μ’
Άι! Πώς θα ξενιτεύω;

Αχπάσκουμαι σην ξενιτει͜άν
και ’κ’ επορώ να πάω
[Άι! Πώς θα ξενιτεύω;]
Η ξενιτει͜ά φαρμάκια στάζ’
’κ’ εξέρω ντό θα ’φτάω
[Άι! Πώς θα ξενιτεύω;]

Αρνί μ’, θα ξενιτεύω
και τ’ έμορφα τ’ ομματόπα σ’
πώς θ’ αφήνω και φεύω;
Αρνί μ’, θα ξενιτεύω