Περ’μένω σε

Περ’μένω σε, περ’μένω σε,
στέκω, τερώ την ὼρα
Εσύ πουθέν ’κι φαίνεσαι
εγροίκ’σεν α’ κι η χώρα

Περ’μένω σε, περ’μένω σε
έφαε με -ν- το κρύον
Έλα, πουλόπο μ’, εύρ’ εμέν
να χ̌αίρουμες ολίγον

Περ’μένω ’σε, περ’μένω ’σε
ο νους ι-μ’ πάει, πάει χάται
Ντόσιλεον καρδίαν έ͜εις
κι εμέν ξάι ’κι λυπάται;

Περ’μένω σε, περ’μένω σε
απάν’ και σα διστράτι͜α
Και τα πουλόπα τσ̌ίζ’νε με
ζευγάρι͜α απάν’ σ’ ελάτι͜α

Περ’μένω σε, περ’μένω σε
Ατό ’κι σύρκεται άλλο
Εγώ εσέν θα παίρω σε
με ποπά και κουμπάρο