Ποίσον με ισ̌μάρ’

Ποίσον με ισ̌μάρι
ας σκάν’ οι τουσ̌μάνοι
Πίασον ολίγον το μαλλί σ’
Ας σ’ οψέ το βράδυν
έχω σε σο γιάνι μ’
Ντό τερείς με, ψ̌ήκα μ’, κι απορείς;

Με το ισ̌μάρ’ ντ’ εποίκες
εμέν έκαψες,
βαθέα σο χώμαν έθαψες
Η γούλα σ’ εφάνθεν,
εμορφάδα σ’ εχάθεν
Τα μαλλία σ’, γιαβρί μ’, ντ’ έκοψες;