Έλα, μικρόν και έμορφον

Τ’ ομμάτα̤ σ’, πουλί μ’, τα γλυκά
τερώ και ’κι χορτάζω
Εξέρω εμέν ντο αγαπούν,
την καρδία μ’ ’κι αλλάζω

Τερώ -γ- ατα, τερούνε με,
ευτάνε με ισ̌μάρι
Εγροίκ’σα πως θα εθέλ’νανε
να ’ίνουμες ζευγάρι

Έλα, αρνί μ’, και φέρο με
τη σεβντάς το βοτάνι
να λαρώντς και την καρδία μ’
ντ’ εποίκες περισ̌άν’ -ι

Έλα, μικρόν και -ν- έμορφον,
έλα, είκοσ’ χρονέσσα
να δένω τα χ̌ερόπα μου
ατού σ’ εσά τα μὲσα