Νουνίζω εγώ, φοάσαι εσύ

Ούλ’ απόψ’ εμέν τερούν,
εξέρ’νε εγώ ’κι φταίω
Σα τραγωδίας ι-μ’ απέσ’
τ’ όνομα σ’ πάντα λέω⇋

Νουνίζω εγώ, φοάσαι εσύ,
άμαν η σεβντά ’κ’ έν’ ντροπή
’Κι πρέπ’ για να χωρίγουνταν
ατείν’ που αγαπίουνταν

Ούλ’ απόψ’ εσέν τερούν,
έμορφα τραγωδούνε
Να κλώσ̌κεσαι σ’ εμέν οπίσ’
πολλά παρακαλούνε⇋

Νουνίζω εγώ, φοάσαι εσύ,
άμαν η σεβντά ’κ’ έν’ ντροπή
’Κι πρέπ’ για να χωρίγουνταν
ατείν’ που αγαπίουνταν

Ούλ’ απόψ’ εμάς τερούν
κι ευτάνε έναν τάμαν
ση Παναΐαν, σο Θεόν
να φέρ’νε μας εντάμαν⇋

Νουνίζω εγώ, φοάσαι εσύ,
άμαν η σεβντά ’κ’ έν’ ντροπή
’Κι πρέπ’ για να χωρίγουνταν
ατείν’ που αγαπίουνταν