Πιτίκον

Έχω έναν τρανόν σεβντάν
απέσ’ σην καρδά̤ μ’
Ατό έν’ το φως ι-μ’
κι όλεν η χαρά μ’
Ατό δί’ με ελπίδαν,
δί’ με και φτερά
Όλα̤ ανασπάλλω
όταν έν’ σουμά μ’

Έλα, έλα, πουλόπο μ’,
τ’ εμόν το σ̌εχρετόπον
Το παλαλόν τ’ αρνόπο μ’,
ποδεδίζ’ ατο!
Έλα, έλα πιτίκον¹
ασ’ όλεν το μικρίκον
Τ’ εμόν το λαλαχ̌άρ’κον,
να λελεύ’ ατο!

Έν’ ο θησαυρός ι-μ’
σον κόσμον απάν’
Ο κύρτς ατ’ να χάται,
να ’φτάει παλαλά
Όλα̤ τα χατίρι͜α τ’
ευτάγω εγώ
Τ’ εμόν τον πιτίκον
να λελεύ’ ατον

Έλα, έλα, πουλόπο μ’,
τ’ εμόν το σ̌εχρετόπον
Το παλαλόν τ’ αρνόπο μ’,
ποδεδίζ’ ατο!
Έλα, έλα πιτίκον¹
ασ’ όλεν το μικρίκον
Τ’ εμόν το λαλαχ̌άρ’κον,
να λελεύ’ ατο!

Όλα̤ τ’ αγαπίουν
σ’ ομμάτα̤ τ’ εμά
Ζαρωτά και ίσα
κι όλα τα ζαντά/στραβά
Άκ’σον τη λαλία μ’
και ντο τραγωδώ
να ευρίγουμ’ πάντα
εμπροστά σ’ εγώ

Έλα, έλα, πουλόπο μ’,
τ’ εμόν το σ̌εχρετόπον
Το παλαλόν τ’ αρνόπο μ’,
ποδεδίζ’ ατο!
Έλα, έλα πιτίκον¹
ασ’ όλεν το μικρίκον
Τ’ εμόν το λαλαχ̌άρ’κον,
να λελεύ’ ατο!