Ντό θ’ ευτάγω μετ’ εσέν

Ντό θ’ ευτάγω μετ’ εσέν;
Αγαπώ σε, ’δέν ’κ’ εβγαίν’
[όι! όι! αμάν!]
Ας εγάπανες με ολίγον,
έρχουμαι και λες με «’φύον»
Νέτσ̌η, έλα σα καλά σ’
τον Θεό σ’ αν αγαπάς

Σο κιφάλι μ’ το μυαλόν
έντονε τσούλχον ωβόν
[όι! όι! αμάν!]
Αχπάσκουμαι σο κεπίν,
πάω εμπαίνω σο μαντρίν
Ντό θ’ ευτάγω μετ’ εσέν;
Αγαπώ σε, ’δέν ’κ’ εβγαίν’

Θα πάω σον ανοιχτήν
να σύρ’ για τ’ εμέν χαρτίν
[ωφ! ωφ! αμάν!]
Να μαθάνω τίναν θέλτς
ντό τεΐ -ν- εμέν ’κι παίρτς
Λύγουμαι άμον κερίν,
καίει φωτία απέσ’ σην ψ̌η μ’

Ντό θ’ ευτάγω μετ’ εσέν;
Αγαπώ σε, ’δέν ’κ’ εβγαίν’
[όι! όι! αμάν!]
Η σεβντά σ’ εμέν ζαντύν’
και χωρίς ρακίν μεθύν’
Αν ’κ’ ευτάγω σε τ’ εμόν,
πάω ρούζω σον κρεμόν

Η σεβντά σ’ εμέν ζαντύν’
και χωρίς ρακίν μεθύν’
Αν ’κ’ ευτάγω σε τ’ εμόν,
πάω ρούζω σον κρεμόν [...]