Έναν καλόν εποίκες με

Έναν καλόν εποίκες με,
πουλί μ’, ν’ αγ̆ά̤ζ’ ο κύρη σ’
Αν αποθάντς, κερί θ’ άφτω
πουλί μ’, σο κοιμητήρι σ’

Που καλατσ̌εύ’ σε ’κι νυστάζ’,
π’ ελέπ’ σε ’κι κοιμάται
Και μετ’ εσέν που πορπατεί
σην χαμονήν πάει χάται

Τρώγω σε, πουλί μ’/γιαβρί μ’, τρώγω σε
με τα τσ̌αρούχ̌ι͜α αντάμα
Ατσ̌άπ’ θα ’ίνεται κουσμέτ’¹
να λάσκουμες εντάμα;