Ο πρόσωπο σ’ τραντάφυλλον

Ο πρόσωπο σ’ τραντάφυλλον,
αρνόπο μ’, έλα έλα / ξαν αρνόπο μ’, έλα έλα
Σα μὲσα σ’ να τυλίουμαι
εσύ τέρ’ με -ν- και γέλα

Σα μὲσα σ’ να τυλίουμαι 
δύο-τρία φοράς -ι
Όντες τερώ σον πρόσωπο σ’ 
γιατί ’κχ̌ύεται η χρά σ’-ι;

Ατά τ’ ομμάτι͜α που ελέπ’ 
πώς να μη παλαλούται!
Άψιμον να έν’ καίεται,
κρεμός να έν’ σκοτούται

Μίαν τερώ σον πρόσωπο σ’
και δεύτερον σα κάλλι͜α σ’
Ντ’ επέγ’νες εμαρτύρανες
ντ’ εκείμ’νε σην εγκάλι͜α σ’;