Εκόπεν το λαλόπο μ’

Αγγέλ’ να παραστέκ’νε σε
ο Χάρον ν’ αναμέν’ -τ- σε
Όσον ντ’ εχάρες μετ’ εμέν
εκείνο θ’ απομέν’ -τ- σε

Και με το κεμεντζ̌όπο μου
σον Άδ’ θα κατηβαίνω
Εκεί παραπονέματα
ένα βράδον ’κι μένω

’Τραγώδεσα, ’τραγώδεσα,
εκόπεν το λαλόπο μ’
Αν αγαπάς με πέει μ’ ατο
μη τρώγω το καρδόπο μ’

Τον σεβνταλήν όντες τερώ
κρού’νε σο νου μ’ ντ’ εποίν’να
Χ̌ίλ’ νομάτ’ εδι͜αρμένευαν,
εγώ ωτίν ’κ’ εδίν’να

Με το να πίνω και μεθώ,
με το να πίνω ούζο
εθάρρεσες, τσούνας κουτάβ’,
απ’ οπίσ’ ι-σ’ θα ρούζω;