Η Καστορία έμορφος

Η Καστορία έμορφος,
μικρέσσα καμωμέντσα
Νύφε χ̌ιλι͜οπλούμιστος,
άγγελος καμαρωτός, [καμαρωτός]
με τα νερά τ’ς λουσμέντσα

Έχ̌’ ιστορίαν παλαιόν
και πολλά εκκλησίας
Αέρας ατ’ς πα καθαρόν,
το νερόπον ατ’ς κρύον [ξαν κρύον]
και χ̌αίρεται η καρδία σ’

Ανθρώπ’ πα άμον μελεσσίδ’
ση γούναν ογρασ̌εύ’νε
Μικροί, τρανοί πάν’ κι έρ’τανε,
τη δουλείαν ευτάγ’νε [ξαν ευτάγ’νε]
να χτίζ’νε, να γουρεύ’νε

Αέτσ’ τα χρόνι͜α π’ έρθανε
’τσουρώθεν η δουλεία
Τ’ οσπίτι͜α εκαρακίδωσαν,
μαγαζία ’κλείδωσαν, [εκλείδωσαν]
πάν’ σ’ άλλο πολιτείαν
τ’ άλλα σην ξενιτείαν