Καλόν κορίτσ’

Καλόν κορίτσ’, καλόν κορίτσ’
καλόν κι ευλοημένον
Ση χώραν φαίνεται άσ̌κεμον,
[Λελεύ’ ατο!]
σ’ εμέν έν’ φωταγμένον

Καλόν κορίτσ’ εχόρευαν
τ’ έμορφα τα κορτσόπα
Τα κάλλια τουν εσείουσαν
[Λελεύ’ ατα!]
άμον μανουσ̌ακόπα

Καλόν κορίτσ’ για χόρεψον,
εσύ, τ’ εμόν φραντάλα
Τ’ αμάραντα μαραίν’, πουλί μ’,
[Λελεύω σε]
και τ’ εσόν η εγκάλια