Βαρύν λόγον μη λέτ’ ατο

Βαρύν λόγον μη λέτ’ ατο,
τ’ εμόν τ’ αρνίν αρλίν έν’
Θα κλαίει και θα κλαινίζ’ κι εμέν,
η καρδι͜ά μ’ γεραλίν έν’

Η καρδία μ’ έν’ γεραλίν,
η ψ̌η μ’ τυραννισμένον
Αν χάνω σε, μικρόν αρνί μ’,
τον Χάρον θ’ αναμένω

♫

Καλά ’ποίκα κι εγάπεσα
τ’ εσά τα νυφαδότας
Ο ήλιον πριν να βασιλεύ’
κρους, ασπαλείς τα πόρτας

Τούρκικον το πορπάτεμα σ’,
ρωμαίικον η θωρέα σ’
Μίαν κι άλλο ας έρρουζα,
πουλί μ’, σην εμποδέα σ’

♫

Μάνα, μη κλαις και μη πονείς
και νουνί͜εις για τ’ εμένα
Η ξενιτει͜ά έτον μακρά,
ντ’ εφήν’νες με κι επέγ̆’να;

Σα ξένα έρημον πουλίν
κι απέσ’ σην χώραν, χώρα
Αδά ο ήλιον ’κι χουλέν’,
δεντρόν ’κ’ ευτάει εβόραν