΄Κι ξέρω ντό θα ’ίνουμαι

΄Κι ξέρω ντό θα ’ίνουμαι,
τρυγόνα μ’, ντό θα ’φτάγω
Θα παίρω το κιφαλόπο μ’
αλλού μέρος θα πάω

Έπλωσα το χ̌ερόπο μου
τεά θα κρούω απάν’ ατ’ς
Εντώκεν κι εγκαλιάστεν με
ατέν ας την χαράν ατ’ς

Πετάς, πετάς και πού θα πας,
πού θα κονεύ’ς, τρυγόνα μ’;
Κόνεψον στ’ εγκαλιόπο μου
ν’ ας χάν’ντανε τα πόνια μ’

’Κι ξέρω στο ποτάμ’ ρούζω,
γιόξιμ’ στα θαλασσάκρι͜α
Βάλεν νερόν και νίψον με
με του ματί’ σ’ τα δάκρυ͜α