Θ’ αλλάζουμε δαχτυλίδι͜α

Απόψ’ η νύχταν έμορφον
τ’ άστρα -ν- άμον τσιλίδι͜α
Απόψ’ εμείς θ’ αλλάζουμε,
πουλόπο μ’, δαχτυλίδι͜α

Τα άστρα ας σον ουρανόν
για τ’ εσέν θα κρεμίζω
και το γουλόπο σ’ τ’ έμορφον,
αρνόπο μ’, θα στολίζω

Απόψ’ είσαι παντέμορφος,
λαμπρόν η φορεσία σ’
Ατό ιγεύ’, αρνόπο μου,
με τα χρυσά τα ψ̌ήα σ’

Σο άσπρον το χ̌ερόπο σου,
γιαβρί μ’, φωτάζ’ η βέραν
Απόψ’ η μάνα σ’ θ’ ευτάει γιον
κι ο κύρη μ’ θι͜αγατέραν