Πατέρα, πώς εχάσα σε;

Πατέρα, πώς εχάσα σε
χωρίς να έν’ αιτία;
Ας σ’ ομμάτι͜α μ’ ’χάθεν το φως
κι ερρούξεν η σκοτία

Πατέρα, ’κ’ ελέπω πουθέν
τοι φίλτς και την παρέα σ’
Ας έκουγα το λαλόπο σ’,
τα λόγια τα γλυκέα σ’

«Πατέρα» ακούγω να λέν’
τη χώρας τα παιδία
και τ’ εμόν το ψ̌όπον πονεί
και λύεται η καρδία μ’

Πατέρα, ας έν’ ελαφρόν
το χώμαν ντ’ εσ̌κεπάες
Με τα πολλά τα βάσανα
έφυες κι ενεπάες