Έναν και μοναχόν

Έναν και μοναχόν έχω
[ν’ αηλί εμέν!]
τη ψ̌ης ι-μ’ το κλαδόπον
[ντό θα ’ίνουμαι;]
Ελέπ’ ατο, πονεί η ψ̌η μ’,
[ν’ αηλί εμέν!]
ματούται το καρδόπο μ’
[ντό θα ’ίνουμαι;]

Το βλασταρόπο μ’ έναν έν’,
[ν’ αηλί εμέν!]
ατό κρατεί τη ρίζα μ’
[ντό θα ’ίνουμαι;]
Ατό θα δί’ με έναν νερόν
[ν’ αηλί εμέν!]
’ντας καίγουμ’ ας ση δίψαν
[ντό θα ’ίνουμαι;]

Νέον παλληκαρόπον έν’,
[ν’ αηλί εμέν!]
Θεέ μ’, δος ατον υείαν
[ντό θα ’ίνεται;]
Χαράν κι αγάπην ση ζωήν
[ν’ αηλί εμέν!]
κι εμέν παρηγορίαν
[ντό θα ’ίνουμαι;]