Το υστερνόν το φίλεμαν

(Κι) αποχωρίγουμαι τ’ αρνί μ’
που πάει σην ξενιτείαν [γιαρ]
Το υστερνόν το φίλεμαν
θα ’χω παρηγορίαν [γιαρ]

Εξέβεν σο τρένον απάν’,
σο παραθύρ’ εστάθεν
Το φίλεμαν ντ’ εδέκε με -ν-
ας σο μάγ’λο μ’ ’κ’ εχάθεν [γιαρ]

(Κι) άμον αέρα ’πέρασεν
κι ας σ’ ομμάτα̤ μ’ εχάθεν [γιαρ]
Το καρδόπο μ’ επόνεσεν,
το ψ̌όπο μ’ εμαράθεν [γιαρ]

Όρκον επήρα κι όμνυσα
τ’ αρνί μ’ ’κι θ’ ανασπάλω
Κι όντες θα έρ’ται ας σα μακρά
τα στέφανα θα βάλω [γιαρ]