Στιχουργοί: Μήτκας Ιακωβίδης
Συνθέτες: Μήτκας Ιακωβίδης
Όντας χαράζ’ η ανατολή όλα τα όνειρα σβήουν Άμον τα φύλλα του δεντρού μοθοπωρί’ ντο ’κχ̌ύουν Εχάθανε τα όνειρα μ’ απέσ’ σην εφτωχ̌εία Οι δύ’ -ν- επαρακάλ’ναμε μπροστά σην Παναγίαν Ν’ αηλί εμάς αν ’κ’ εχάραμε αγάπην κι ομόνοιαν Κι έναν παιδόπον ση ζωήν για την παρηγορίαν Τα όνειρα εξέβανε και έντονε το θάμαν Έζησαμε κι εχάραμε με την αγάπ’ εντάμαν
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| απέσ’ | μέσα | ||
| δεντρού | δέντρου | ||
| δύ’ | δύο | ||
| εντάμαν | μαζί | ||
| έντονε | έγινε | ||
| εξέβανε | βγήκαν | ||
| εφτωχ̌εία | φτώχεια | ||
| εχάθανε | χάθηκαν | ||
| εχάραμε | χαρήκαμε | ||
| θάμαν | θαύμα | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| ’κχ̌ύουν | εκχύνονται, χύνονται, εκρέουν | εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω | |
| μοθοπωρί’ | φθινόπωρο καιρό | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| όντας | όταν | ||
| παιδόπον | παιδάκι | ||
| παρηγορίαν | παρηγοριά | ||
| σβήουν | σβήνουν |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| απέσ’ | μέσα | ||
| δεντρού | δέντρου | ||
| δύ’ | δύο | ||
| εντάμαν | μαζί | ||
| έντονε | έγινε | ||
| εξέβανε | βγήκαν | ||
| εφτωχ̌εία | φτώχεια | ||
| εχάθανε | χάθηκαν | ||
| εχάραμε | χαρήκαμε | ||
| θάμαν | θαύμα | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| ’κχ̌ύουν | εκχύνονται, χύνονται, εκρέουν | εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω | |
| μοθοπωρί’ | φθινόπωρο καιρό | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| όντας | όταν | ||
| παιδόπον | παιδάκι | ||
| παρηγορίαν | παρηγοριά | ||
| σβήουν | σβήνουν |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 