Έλα μετ’ εμέν

’Κ’ επορώ να υποφέρω
τη γεράς τα πόνι͜α ντ’ έχω,
’κ’ επορώ να υποφέρω, ’κ’ επορώ!
Ση κυρού σ’ πάντα τα χ̌έρι͜α
συ ντ’ ευρίεσαι
Εγώ ξέρω η καρδία σ’
για τ’ εμέν χτυπά
πολλά δυνατά
και σουμά θέλ’ για να έρ’ται
χαρά να ’γροικά
Εσύ θα λαρώντς τα πόνι͜α,
έλα μετ’ εμέν, έλα μετ’ εμέν
Εσύ θα λαρώντς τα πόνι͜α,
έλα μετ’ εμέν (x3)

Όπου κι αν ευρίουμες
πάντα τυραννίουμες
Πώς ’κ’ ελέπομ’ τ’ έναν τ’ άλλο μοναχοί;
Θα δίγουμ’ και παίρομε
γλυκόν, κρυφόν φιλί,
Καμίαν να μη τελείται 
αΐκον στιγμή
αΐκον στιγμή
Πότε θά ’ρ’ται εκείν’ ώραν
να είμες μαζί;
Εσύ θα λαρώντς τα πόνι͜α,
έλα μετ’ εμέν, έλα μετ’ εμέν
Εσύ θα λαρώντς τα πόνι͜α,
έλα μετ’ εμέν (x3)

Όλα ατά ντο υποφέρομ’
τέρεν σο κιφάλ’ ας παίρομ’
και μ’ αφήνομε να χάται ο καιρόν
Τα νεότητα μουν φεύ’νε
κι οπίσ’ ’κ’ έρ’τανε
Σίτα̤ έν’ καιρός ακόμαν
όλα̤ ’ίν’ντανε
και τελείντανε
Ση ζωήν αδά ντο ζούμε
όλα̤ ’ίν’ντανε
Εσύ θα λαρώντς τα πόνι͜α,
έλα μετ’ εμέν, έλα μετ’ εμέν
Εσύ θα λαρώντς τα πόνι͜α,
έλα μετ’ εμέν (x3)