.
.
Ξενιτεία

Τ’ εμόν η τύχη και τ’ εσόν

fullscreen
Τ’ εμόν η τύχη και τ’ εσόν
αέτσ’ έτον γραμμένον
Ας σο Θεόν και ας σ’ ανθρώπ’ς
έτονε δικασμένον

Να ζει κανείς ή να μη ζει
σ’ αΐκον κοινωνίαν;
Να αγαπάς και να πονείς
έχ’ν’ ατο αμαρτίαν

Κανένας, πουλί μ’, ’κ’ εγροικά
ας σ’ αλλουνού τον πόνον
και τη ζωής ι-μ’ η χαρά
εσύ θα είσαι μόνον
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλευση
αέτσ’έτσι
αΐκοντέτοιο/α
ανθρώπ’ςανθρώπους
ας σ’(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
ας σοαπ’ το ασό σο (από το)
εγροικάκαταλαβαίνει
εμόνδικός/ή/ό μου ἐμοῦ
εσόνδικός/ή/ό σου
έτονήταν
έτονεήταν
έχ’ν’έχουνε
’κ’δεν οὐκί<οὐχί
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλ.
αέτσ’έτσι
αΐκοντέτοιο/α
ανθρώπ’ςανθρώπους
ας σ’(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
ας σοαπ’ το ασό σο (από το)
εγροικάκαταλαβαίνει
εμόνδικός/ή/ό μου ἐμοῦ
εσόνδικός/ή/ό σου
έτονήταν
έτονεήταν
έχ’ν’έχουνε
’κ’δεν οὐκί<οὐχί

Ποντιακός Στίχος - Pontian Lyrics 2025

Επικοινωνία: infoDUMMY@pontianlyrics.gr

Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της IpHost