Σο πέραν τη μαχαλάν

Σο πέραν τη μαχαλάν,
είπα και ξαν λέγ’ ατο
Γιά θα δίγ’νε με κουτσ̌ήν,
γιά τ’ ημ’σόν θα καίγ’ ατο

Εκεί πέρα ήλος έν’,
τη τελή-Γιώρ’ σ̌κύλος έν’
Σ̌κύλος έν’ και δάκ’ ατον
το κορτσόπον κλέφτ’ ατο

Θάλασσα, λελεύω σε
με τα μαύρα κύματα
Την κουτσ̌ήν θα κλέφτ’ ατεν
κι ας εποίκεν κρίματα

Εκεί πέρα ήλος έν’
τη τελή-Γιώρ’ σ̌κύλος έν’
Σ̌κύλος έν’ και δάκ’ ατον
το κορτσόπον κλέφτ’ ατο

Όθεν σύρ’ το άλογο μ’,
εκαικά ποτίζ’ ατο
Θεία μ’, το κορτσόπο σου
δάκω, τσιρμουλίζ’ ατο

Εκεί πέρα κάτ’ υλάζ’
σ̌κύλος έν’ και με τ’ ουράδ’
Το ουράδ’ν ατ’ κόφτ’ ατο,
το κορτσόπον κλέφτ’ ατο

Σ’ άλογον απάν’ είμαι,
είκοσι χρονών είμαι
Έπαρ’ με, κόρ’, έπαρ’ με
γιοσμάν παλληκάρ’ είμαι

Εκεί πέρα κάτ’ υλάζ’,
σ̌κύλος έν’ και με τ’ ουράδ’
Το ουράδ’ν ατ’ κόφτ’ ατο,
το κορτσόπον κλέφτ’ ατο