Τ’ έμορφα τα κορτσόπα

Τ’ έμορφα και τα κορτσόπα
’χαρεντέρτσαν την καρδία μ’
Έλα -ν- αρνί μ’, έλα πουλί μ’,
έπαρ’ τ’ εμά τα ψ̌ήα

Τ’ ομματόπα τουν έν’ μαύρα,
κόκκινα και -ν- έν’ τα χ̌είλι͜α
Έλα -ν- αρνί μ’, έλα πουλί μ’,
ν’ απλούμες απάν’ σ’ αχ̌ύρι͜α

Όνταν ελέπ’ς τα κόφλι͜ας ατουν-ε
η λαλία σ’ χάται
Έλα -ν- αρνί μ’, έλα πουλί μ’,
σ’ εμέτερα -ν- ελάτεν

Τα τσ̌ακλι͜άρ’κα τα κορτσόπα
έσανε και -ν- άμον μέλι͜α
Έλα -ν- αρνί μ’, έλα πουλί μ’,
εύρα (κι) εγώ την πελιά μ’

Θα τρώγ’νε με -ν- τα κορτσόπα,
’κι ξέρω ντό να ευτάγω
Έλα -ν- αρνί μ’, έλα πουλί μ’,
πέτε με πού να πάγω;