Ιραγκά

Ατά τα χωρία Φτελέν, 
Σεκιτλή και Χαραπά
άλλο ση ζωήν εμουν
’κι θα ’λέπουμε -ν- ατα

Άτσ̌απσα ντό ’ίνεται
σο χωρίον Ιραγκά;
Ας έσαν τα παλιά χρόνι͜α
και να έμ’νες εκαικά

Εροθύμεσα -ν- εκείνα
τ’ έμορφα τα μέρι͜α ατά
Και τη μάνα μ’ και τον κύρη μ’
να είχα τ’ς εγώ σουμά μ’

Και σην ψ̌η μ’ έχω αχάντι͜α
σην καρδία μ’ και γεράν
Εροθύμεσα τη Σεκιτλή
και το τοπούζ’ τ’ απάν’

’Ζήναμε πολύ καλά
είχαμε ασ’ όλι͜α ’μείς
Ήσυχον και το κιφάλι σ’,
χαρούμενον και η ψ̌η σ’

Εχάθαν όλι͜α εκείνα,
ελλάεν και η ζωή
Ένας έν’ ση Σαλονίκην,
άλλος έν’ ση χαμονήν