Τ’ εμόν η μάνα

Τ’ εμόν η μάνα έτον
ας σ’ ούλoν η καλέσσα
Ας σ’ ούλoν η γλυκέσσα
ας σ’ ούλoν η ακριβέσσα

Σαν τη μάνας την εγάπην
σον κόσμον ’κ’ ευρίεται
Κι όνταν κουί͜ει σε «νε! γιαβρόπο μ’»
κι η καρδία σ’ λύεται
Κι όνταν κουί͜ει σε «νε πουλόπο μ’»
κι η καρδία σ’ λύεται

Είδεν ατέ τσ̌ατιλούχα̤,
είδεν ντό είναι τα πόνι͜α
Είδεν ντό είναι τα πόνι͜α (x2)

Σαν τη μάνας την εγάπην
σον κόσμον ’κ’ ευρίεται
Κι όνταν κουί͜ει σε «νε! γιαβρόπο μ’»
κι η καρδία σ’ λύεται
Κι όνταν κουί͜ει σε «νε πουλόπο μ’»
κι η καρδία σ’ λύεται

Ατέ εδέκεν εσένα
όλι͜α ας σην καρδίαν ατ’ς
Όλι͜α και -ν- ας ση ζωήν ατ’ς (x2)

Σαν τη μάνας την εγάπην
σον κόσμον ’κ’ ευρίεται
Κι όνταν κουί͜ει σε «νε! γιαβρόπο μ’»
κι η καρδία σ’ λύεται
Κι όνταν κουί͜ει σε «νε πουλόπο μ’»
κι η καρδία σ’ λύεται

Ώσπου ζεις χρωστάς τη μάνα σ’
όλι͜α τα καλά σον κόσμον
Όλι͜α τα καλά σον κόσμον (x2)

Σαν τη μάνας την εγάπην
σον κόσμον ’κ’ ευρίεται
Κι όνταν κουί͜ει σε «νε! γιαβρόπο μ’»
κι η καρδία σ’ λύεται
Κι όνταν κουί͜ει σε «νε πουλόπο μ’»
κι η καρδία σ’ λύεται