Τη φέγγονος η στράτα

Όντες παίζ’ η κεμεντζ̌έ
άκ’σον αούτο την καϊτέν
Έλα έμπα σο χορόν
να χ̌αίρεται το ψ̌όπο μ’
Κι όντες κρούγω σε -ν- ισ̌μάρ’
χάιτε ας πάμε σον παρχάρ’

Πουλί μ’, απάν’ σον παρχάρ’
για τ’ εσέν θα τραγωδώ
Αναμένω να ’ρχ̌εσαι
απέσ’ σην εγκάλια μου
να φιλώ τα χ̌ειλόπα σ’,
να μη εξέρτς ντό να ευτάς

Ήλιος όντες βασιλεύ’
σκοτεινεύ’νε τα τόπι͜α
άμον τ’ εμόν την καρδι͜άν
όντες ’κ’ έχω σε σιμά μ’
Ένταμαν ας πορπατούμε
τη φέγγονος τη στράταν

Ένταμαν ας πορπατούμε
τη φέγγονος τη στράταν (x5)

Έλα, πουλί μ’, λέγω σε,
έλα να λελεύω σε!
Εσύ είσαι το γιαβρί μ’
σο ψ̌όπο μ’ η καμονή μ’
Το τερμάνι μ’ ση ζωή μ’,
εγώ εσέν θέλω σε!

Έλα σ’ εμόν την οτάν,
δος με ολίγον χαράν
Μη κλαινί͜εις το καρδόπο μ’,
τσ̌ίξον με τον άνθρωπον
Εσύ είσαι το γιαβρόπο μ’
μη ευτάς με περισ̌άν’