Πατρίδα μ’

Πατρίδα μ’, ψηλά τα βουνά σ’,
πράσινα τα παρχάρι͜α σ’
κι η Μαύρη Θάλασσα θερίζ’
ντο κείται σην εγκάλια σ’

Όντες τερώ την θάλασσα σ’
τ’ ομματόπα μ’ γομούνταν
Ας σην Ορντού και -ν- ους το Καρς
σο τσ̌όλ’ την Τραπεζούνταν

♫

[Ωχ! Και -ν-] Αφήνω γεια σας ραχ̌όπα,
αγρόμηλα και μόρι͜α
[Και] Ση Κερασούντας τον γιαλόν
σ̌υρίζ’νε τα παπόρι͜α

[Και -ν-] Εξέβα απάν’ σο παπόρ’
[και] σην κουβερτήν εκάτσα
[Αχ!] Νουνίζω πού εχπάστα εγώ,
ντό είχα, ντό εχάσα

[Αχ! Και] Μοιρολογούνε οι τρανοί
και κλαίνε τα παιδία
[Αχ!] Και σου Μελά το μαναστήρ’
δα̤κρύζ’ η Παναΐα

[Αχ!] Βουνά μη πρασινίζετεν
και μη χλωροφοράτεν
[και -ν-] Εσείς τα παρχαρόπουλα
Άλλο μη κελαηδάτεν

Παρχάρι͜α, λιβαδοτόπα̤,
ορμάνι͜α και ραχ̌ία
Όλια επέμ’νανε έρημα
χωρίς λύρας λαλία