Καρδία μ’

Εύκολο να νουνί͜εις ατο,
δύσκολο να ευτάς α’
Εγώ μ’ αβούτ’ την εντροπήν
τον άνθρωπο μ’ εχάσα

Καρδία μ’, ας σην εντροπήν
εσέν πάντα ματώνω
κι αντί χαράν εδώκα σε,
καρδία μ’, μόνον πόνον

Να λύεσαι από εγάπ’,
να ντρέπεσαι και λες α’
Ση μαναχ̌ίαν άμα απομέντς
το χάλι σ’ πώς θα κλαις α’;

Καρδία μ’, ας σην εντροπήν
εσέν πάντα ματώνω
κι αντί χαράν εδώκα σε,
καρδία μ’, μόνον πόνον

Θα λέγ’ α’ ’κι θα λέγ’ ατο,
πάει ο καιρόν και χάται
Ντό θα ’φτάς άμα υπαντρεύ’
και μ’ άλλεν θα κοιμάται;

Καρδία μ’, ας σην εντροπήν
εσέν πάντα ματώνω
κι αντί χαράν εδώκα σε,
καρδία μ’, μόνον πόνον