Τ’ αηδόνι μ’

Αηδόνι μ’, γιατί κελαηδείς
[ωχ!] σ’ εμόν ση γειτονίαν;
Άμον εξέρτς τα βάσανα
[ωχ!] ντο έχω σην καρδία μ’

Αχ! αηδόνι μ’, αχ! αηδόνι μ’,
ντο κελαηδείς σο μπαλκόνι μ’
Τα χαράματα ’γνεφί͜εις με
ωχ! για να παρηγορείς με
Αχ! Χωρίς να θέλτς κλαινί͜εις με

Εγώ πα άμον εσέν είμαι,
[αχ!] αηδόνι μ’ πονεμένον
Απάν’ σον κόσμον άκλερον,
[αχ!] η γούλα μ’ ζαρωμένον

Αχ! αηδόνι μ’, αχ! αηδόνι μ’,
ντο κελαηδείς σο μπαλκόνι μ’
Τα χαράματα ’γνεφί͜εις με
ωχ! για να παρηγορείς με
Αχ! Χωρίς να θέλτς κλαινί͜εις με

Αηδόνι μ’, έλα μετ’ εμέν
[ωχ!] μαζί να τραγωδούμε
Αλλάζουμε και την γαϊτέν
[ωχ!] έναν ξάι ας γελούμε

Αχ! αηδόνι μ’, αχ! αηδόνι μ’,
ντο κελαηδείς σο μπαλκόνι μ’
Τα χαράματα ’γνεφί͜εις με
ωχ! για να παρηγορείς με
Αχ! Χωρίς να θέλτς κλαινί͜εις με