Για τ’ εσά τ’ ομμάτι͜α

Για τ’ εσά τ’ ομμάτι͜α
’ίνουμαι χ̌ίλι͜α κομμάτι͜α
Πίνω, παλαλούμαι,
ση σεβντά σ’ εγώ κομπούμαι

Μάτι͜α έμορφα, ζινιχ̌όπα
και γαϊτάνια έ͜εις φρυδόπα
Μάτι͜α άψιμον, φωτία,
έκαψαν τ’ εμά τα ψ̌ήα

Ήλιος είν’ τ’ ομμάτι͜α σ’
ντο φωτάζ’ν’ όλεν την γην
Φέγγος ση σκοτίαν
μετ’ εσέν που πορπατεί

Μάτι͜α έμορφα, ζινιχ̌όπα
και γαϊτάνια έ͜εις φρυδόπα
Μάτι͜α άψιμον, φωτία,
έκαψαν τ’ εμά τα ψ̌ήα

Τη ματί’ σ’ το χρώμαν
ομοι͜άζ’ με το ουρανόν
Χάμαι για τ’ εσένα
τα χ̌είλια σ’ όντες φιλώ

Μάτι͜α έμορφα, ζινιχ̌όπα
και γαϊτάνια έ͜εις φρυδόπα
Μάτι͜α άψιμον, φωτία,
έκαψαν τ’ εμά τα ψ̌ήα