Γλέντα τη ζωή σ’

Τα παράδες και τα πλούτη,
φίλε, μη κομπών’νε μας
Όντες έρ’ται εκείν’ η ώρα
’κι γλυτών’νε μας

Γλέντα τη ζωή σ’, φίλε,
γλέντα τη ζωή σ’
Ας ση Χάρονος τα χ̌έρι͜α
’κι γλυτών’ κανείς
Σ’ αούτο τον κόσμον, φίλε,
’κι απομέν’ κανείς

Σ’ αβούτο τον κόσμον, φίλε,
είμες μουσαφίρ’
Όπως έρθαμε θα πάμε
ασ’ έναν γεφύρ’

Γλέντα τη ζωή σ’, φίλε,
γλέντα τη ζωή σ’
Ας ση Χάρονος τα χ̌έρι͜α
’κι γλυτών’ κανείς
Σ’ αούτο τον κόσμον, φίλε,
’κι απομέν’ κανείς

Τα χρόνι͜α έρχουν και πάνε
φίλε, και ’κι κλώσκουνταν
Κερδισμέν’ σ’ αούτ’ τον κόσμον
όσοι χ̌αίρουνταν

Γλέντα τη ζωή σ’, φίλε,
γλέντα τη ζωή σ’
Ας ση Χάρονος τα χ̌έρι͜α
’κι γλυτών’ κανείς
Σ’ αούτο τον κόσμον, φίλε,
’κι απομέν’ κανείς