Ψ̌η μ’, εκέσ’ ’κι θ’ απομένω

Για φύτεψον έναν τσ̌ιτσ̌έκ’
ντο πάω την ημέραν
Να λες έν’ το γιαβρόπο σου,
σην ξενιτει͜άν επέραν

Μ’ εθαρρείς θ’ απιδι͜αβαίνω,
ψ̌η μ’, εκέσ’ ’κι θ’ απομένω

Ώρας τα χρόνια φαίν’ντανε
με τη χαράμ’ το γέλος
Και κόλασην όντες πονείς,
κόλασην χωρίς τέλος

Μ’ εθαρρείς θ’ απιδι͜αβαίνω,
ψ̌η μ’, εκέσ’ ’κι θ’ απομένω

Φωτίαν καίει το καρδόπο μ’,
άψιμον καίει το ψ̌όπο μ’
Νύχταν χωρίς ξημέρωμαν
έν’ η ζωή, γιαβρόπο μ’

Μ’ εθαρρείς θ’ απιδι͜αβαίνω,
ψ̌η μ’, εκέσ’ ’κι θ’ απομένω

Εγώ για τ’ εσέν μόνο ζω
και για τ’ εσέν δουλεύω
Νύχταν, ημέρα ση ζωή μ’
με τον Χάρον παλεύω

Μ’ εθαρρείς θ’ απιδι͜αβαίνω,
ψ̌η μ’, εκέσ’ ’κι θ’ απομένω