Ο πατέρας

Ο πατέρας έν’ ο ήλεν,
ο πατέρας έν’ ο φέγγον,
ο πατέρας η ζωή!

Τ’ όνομα τ’ αγαπημένον
’κ’ επορεί βασανισμένον,
τη ’σπιτί’ η χαραυγή

Όταν σ’κούται το πρωί-πρωί
ατός πάντα προσπαθεί
τη ’σπιτί’ τη χαράν,
τη ’σπιτί’ την ευτυχίαν
Ατός πάντα προσπαθεί

Ο πατέρας έν’ εβόραν,
ο πατέρας έν’ εικόναν
ο πατέρας σο ραχ̌ίν!

Πόσα ομούτι͜α και μουράτι͜α
κι ό,τ’ ευτάει για τα παιδία τ’
για να δί’ ατα ζωή

Όταν σ’κούται το πρωί-πρωί
ατός πάντα προσπαθεί
τη ’σπιτί’ τη χαράν,
τη ’σπιτί’ την ευτυχίαν
Ατός πάντα προσπαθεί

Όταν έρχουνταν χ̌ιονόπα
ση πατέρα τα μαλλία
έν’ άμον μικρόν παιδίν

Πρέπ’ ατόν να βοηθούμε
και σο υστερνόν την ώρα τ’
για να δί’ μας την ευχ̌ή
τη πατέρα την ευχ̌ή

Όταν σ’κούται το πρωί-πρωί
ατός πάντα προσπαθεί
τη ’σπιτί’ τη χαράν,
τη ’σπιτί’ την ευτυχίαν
Ατός πάντα προσπαθεί