Πατέρα

Τα χρόνια φεύ’νε αλήγορα,
ετράνυνα, πατέρα
Έν’ η ζωή έναν ποτάμ’
που τρέχ̌’ νύχταν, ημέραν

Νύχταν, ημέρα η ζωή
φορτούται απάν’ σ’ ωμία μ’
και σ’ αχουλόπο μ’ ’ίνεται
τρανόν αροθυμίαν

Πατέρα μ’, ποδεδίζω σε,
εξέρτς πως αγαπώ σε
Το ψ̌όπο μ’ έγραψε σο νου μ’
ατό ντο τραγωδώ σε

Πατέρα, είσαι το στήριγμα μ’
και το καρδόπο μ’ είσαι
Για τα καλά ντ’ εδέκες με
ο Θεόν ζωή να δί’ σε

Τα χρόνια φεύ’νε αλήγορα,
τρανύνομε εντάμαν
Με τη λαλία μ’ σο Θεόν
’α στείλω έναν γράμμαν

’Α στείλω γράμμαν σο Θεόν
και τάμαν τη λαλία μ’
Εσύ κι εγώ πώς έχομε
έναν μόνο καρδίαν!

Πατέρα μ’, ποδεδίζω σε,
εξέρτς πως αγαπώ σε
Το ψ̌όπο μ’ έγραψε σο νου μ’
ατό ντο τραγωδώ σε

Πατέρα, είσαι το στήριγμα μ’
και το καρδόπο μ’ είσαι
Για τα καλά ντ’ εδέκες με
ο Θεόν ζωή να δί’ σε

Πατέρα μ’, ποδεδίζω σε,
εξέρτς πως αγαπώ σε
Το ψ̌όπο μ’ έγραψε σο νου μ’
ατό ντο τραγωδώ σε

Πατέρα, είσαι το στήριγμα μ’
και το καρδόπο μ’ είσαι
Για τα καλά ντ’ εδέκες με
ο Θεόν ζωή να δί’ σε