Σεράντα ποταμόνερα

Σεράντα ποταμόνερα,
εφτά ραχ̌ία χ̌ιόνι͜α
’κ’ επόρεσαν ν’ εχάν’νανε
τη καρδι͜άς ι-μ’ τα πόνι͜α

Τ’ εμά τα τέρτι͜α είν’ πολλά,
τα πάθι͜α μ’ άλλ’ ατόσα
’κι ταγιανίζ’ το καρδόπο μ’
να λέει͜ ατα η γλώσσα

Θεέ μ’, άλλο μη βρέ͜εις Εσύ,
θα σ̌κίουν τα λιθάρι͜α
Τ’ εμά τα δάκρυ͜α μαναχόν
κανείνταν τα χορτάρι͜α