Ση θάλασσας το βάθος

Άμον παλαλός νουνίζω
ντό να ’φτάω, πώς να ζω;
Να επόρ’να και να έμ’νε
ση θάλασσας το βυθό

Ση θάλασσας το βάθος
εκεί θα πάω ζω
Τη καρδι͜άς ι-μ’ τα πόνι͜α
ατσ̌ά θ’ ανασπάλω;

Καμία εγάπ’ ’κ’ επόρεσεν
την καρδι͜ά μ’ να λαρών’ α̤’
Εδώκανε με βάσανα,
πίκρας και στεναχώρα̤

Ση θάλασσας το βάθος
εκεί θα πάω ζω
Τη καρδι͜άς ι-μ’ τα πόνι͜α
ατσ̌ά θ’ ανασπάλω;

Ση θάλασσας το βάθος
εκεί θα πάω ζω
Τη καρδι͜άς ι-μ’ τα πόνι͜α
ατσ̌ά θ’ ανασπάλω;