Εγάπανα τα έμορφα

Εγάπανα τα έμορφα
κορτσόπα σο χωρίο μ’
Ατά έταν ντο έφαγαν
όλεν τ’ εμόν το βίον

Εγώ εποίν’να παλαλά
με τα κορτσόπα τα μικρά
Ντροπή ντ’ έτον ’κ’ εγνώριζα,
την ψ̌η μ’ εχαρεντέριζα

Εθάρρ’να έτον εύκολον
να έ͜εις πολλά σεβντάδες
Να τρως, να πίντς, να χ̌αίρεσαι
με τ’ έμορφους νυφάδες

Εγώ εποίν’να παλαλά
με τα κορτσόπα τα μικρά
Ντροπή ντ’ έτον ’κ’ εγνώριζα,
την ψ̌η μ’ εχαρεντέριζα

Ατώρα επέμ’να μαναχός,
νέ ’σπίτ’ έχω, νέ τόπον
Τα τέρτι͜α έρθαν κι εσάρεψαν
σ’ έρημον το καρδόπο μ’

Εγώ εποίν’να παλαλά
με τα κορτσόπα τα μικρά
Ντροπή ντ’ έτον ’κ’ εγνώριζα,
την ψ̌η μ’ εχαρεντέριζα

Εγώ εποίν’να παλαλά
με τα κορτσόπα τ’ έμορφα
Ντροπή ντ’ έτον ’κ’ εγνώριζα,
την ψ̌η μ’ εχαρεντέριζα